Een van de evenementen die ik onlangs heb mogen fotograferen was het evenement ‘Naar ongekende hoogte’. Tijdens dit fondsenwervende evenement, georganiseerd door de Stichting Pole Position, vertoonden 16 (inter)nationale polsstokhoogspringers hun kunsten tijdens een wedstrijd op de Rozengracht in het centrum  van Zaandam. Meervoudig Nederlands kampioene Rianna Galiart (tevens ambassadrice van de Stichting Pole Position) nam tijdens dit evenement afscheid van haar professionele carrière. 

In de landschapsfotografie heb je vaak veel tijd om je compositie te bepalen en werk je vanaf een statief. Bij het fotograferen van dit evenement draaide alles juist om snelheid. Om atleten scherp op de foto te krijgen, was het van groot belang om een korte sluitertijd te kiezen. De meeste foto’s heb ik gemaakt met een sluitertijd rond de 1/1000 ste seconde. Om deze sluitertijd te bereiken heb ik gebruik gemaakt van een groot diafragma (variërend tussen f/4.5 en f/5.6) en een isowaarde van 400.

Verder stelde ik de autofocus in op de continue scherpstelstand en maakte ik gebruik van een groep van 9 scherpstelpunten. Daarnaast zette ik de camera in burstmodus waarbij er 6 beelden per seconde geschoten worden. Hiermee vergroot je de kans om het juiste moment vast te leggen. 

Op 27 oktober bracht singer-songwriter Marit Trienekens tijdens een spetterend optreden, haar debuut ep ‘Dance with my darkside’ uit. En ik had het genoegen om haar en haar band tijdens deze avond in beeld te brengen. Doordat het in de gemiddelde kroeg of poppodium vaak donker is, blijkt het fotograferen van een concert een zeer uitdagende taak te zijn. Het uitlichten van je onderwerp middels flits is hierbij geen optie aangezien dit voor de muzikanten en het publiek als erg storend ervaren kan worden. 

Om toch alles scherp in beeld te brengen blijkt het gebruik van een lichtsterk objectief en een hoge isowaarde van groot belang te zijn. Tijdens deze avond had ik de beschikking over een Nikon 50 mm met een maximaal diafragma van f/1.4. Omdat je bij een diafragma van f/1.4 wel een hele kleine scherpte-diepte krijgt wanneer je van dichtbij fotografeert, heb ik de meeste foto’s gemaakt met een diafragma van f/1.8. Hierbij heb ik gebruik gemaakt van een enkel autofocuspunt welke ik handmatig selecteerde.

In de landschapsfotografie maak je gebruik van een zo laag mogelijk ISO-waarde om ruis te voorkomen. Bij concerten ontkom je gewoonweg niet aan het gebruik van hoge ISO-instellingen. Tijdens deze avond heb ik gebruik gemaakt van de automatische ISO-stand op mijn camera met een bovengrens van ISO 3200. Bij de meeste moderne spiegelreflexcamera’s is het ruisniveau nog acceptabel bij deze waarde, bovendien zie je de aanwezige ruis nauwelijks terug op webformaat of print. In ieder geval maak je hiermee wel scherpe foto’s. 

De lichtmeter staat bij de landschapsfotografie standaard op matrixmeting, waarbij over het hele kader een gelijkmatige belichting wordt gekozen. Door de wisselende lichtomstandigheden tijdens een concert kan je hierbij de mist ingaan. De camera zou bij een matrixmeting de belichting kunnen afstemmen op het omgevingslicht, waarbij je hoofdpersoon onderbelicht zou kunnen raken. Om dit te voorkomen gebruikte ik deze avond een centrumgewogen lichtmeting, waarbij de nadruk op het midden wordt gelegd. Door je onderwerp op het midden te plaatsen, maak je de kans groter dat deze goed belicht is.