Op een vroege lente ochtend ben ik naar de bossen gereden om het lokale wild te fotograferen. En wat bijzonder was dat! Ik liep al een tijdje door het bos zonder resultaat dus besloot ik maar eens naar een bloemenweide te lopen. Voornamelijk met het idee om daar wat macrofoto's te maken van vlinders. Ik stond al een tijdje in het veld totdat ik in de verte (ca. 100 m afstand) dit jonge reebokje zag. Voorzichtig probeerde ik dichterbij te komen. Zodra het bokje aan het grazen was liep ik zachtjes dichterbij en zodra hij opkeek bevroor ik. Op deze manier wist ik de afstand te halveren maar veel dichterbij liet hij me niet komen. Daarom besloot ik via een omtrekkende beweging naar een punt even verderop te lopen in de hoop dat de ree hier naartoe zou gaan. En dat pakte goed uit want niet veel later kwam hij rustig mijn kant op. Op een zeker moment reageerde hij op het klikken van mijn camera en dacht ik dat hij er vandoor zou gaan. Maar tot mijn grote verbazing bleef hij rustig door grazen en kwam zelfs dichter mijn kant op. Totdat hij mij genaderd was op circa 10 à 20 m afstand. Eerst keek hij wel naar mij maar hij besloot waarschijnlijk dat ik geen gevaar voor hem was. Hij graasde namelijk rustig door en at zelf wat blaadjes van de overhangende bomen. Dit duurde al met al wel 10 minuten en in die tijd heb ik mijn halve geheugenkaart volgeschoten. Fantastisch om mee te maken en heel mooi om ze zo van dichtbij te zien.